Psychosomatyka to gałąź medycyny, która bada relacje między umysłem a ciałem. Jest również znany jako psychoneuroimmunologia, co oznacza „umysł – ciało – układ odpornościowy”. Psychosomatyka jest wykorzystywana nie tylko do leczenia chorób psychicznych i stresu, ale także chorób fizycznych, takich jak rak, choroby serca i cukrzyca. Na stronie http://www.psychoterapia.lublin.pl/psychosomatyka/ możesz przeczytać o tym dużo więcej.
Historia
Termin psychosomatyka został po raz pierwszy użyty w 1871 roku przez Morsellego, włoskiego neurologa. Uważał on, że procesy psychiczne mogą wpływać na ciało i jego funkcje. W 1920 roku niemiecki lekarz Franz Alexander rozpoczął studia nad psychosomatyką i założył Klinikę Psychosomatyczną na Uniwersytecie w Chicago. Klinika ta pomogła lekarzom nauczyć się, jak wspólnie leczyć pacjentów z problemami zarówno fizycznymi, jak i psychicznymi.
Założenia
Psychosomatyka opiera się na wierze, że umysł ma wpływ na ciało i na odwrót. Dziś wielu lekarzy używa terminu psychosomatyka, aby opisać, jak czynniki psychiczne mogą wpływać na zdrowie fizyczne. Teorie Zaburzenia psychosomatyczne to te, które mają wyraźny związek między objawami psychologicznymi i fizycznymi. Na przykład, ktoś z lękiem społecznym może doświadczyć bólu głowy lub problemów żołądkowych przed wejściem w sytuację, w której czuje się niekomfortowo.
Czy to działa?
Chociaż wiele osób uważa, że problemy psychosomatyczne są wyimaginowane lub nieistotne, nie jest to wcale prawdą! Zaburzenia psychosomatyczne powinny być traktowane poważnie, ponieważ mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, jeśli pozostaną nieleczone przez zbyt długi czas. Zaburzenia psychosomatyczne mogą również bardzo utrudnić powrót do zdrowia osobie z prawdziwym schorzeniem, ponieważ mogą sprawić, że poczuje się ona gorzej fizycznie i emocjonalnie, niż gdyby nie miała tych dodatkowych problemów.
